Orët e ministrit apo ministri i orëve

Përveç çështjes Albatros që përshkënditi median shqiptare kohët e fundit e që mesa duket do të harrohet shpejt si shumë të tjera para saj, më ka rënë në sy një letër e mençur e zotit Geri Kokalari drejtuar ministrit të mbrojtjes së Shqipërisë, Fatmir Mediu lidhur me një koleksion orësh të shtrenjta të këtij të fundit. Kam pritur që ministri të reagonte disi. Ndoshta ai ka qenë i zënë këto ditë me organizimin e takimit të ministrave të mbrojtjes së Evropës Juglindore dhe pritjen e sekretarit amerikan të mbrojtjes Donald Rumsfeld. Dhe nuk dua të bëj Kasandrën duke thënë se ai nuk do t’i përgjigjet një akuze të tillë të bërë haptazi nga një njeri mendjehapur që e godet në të majtë e në të djathtë korrupsionin në Shqipëri.

Sigurisht njeriu nuk i di të gjitha për një tjetër njeri: si rron, si e fiton jetën, si e ka gjetur shtëpinë, si e ka bërë katandinë e tij e të tjera. Por në një vend të vogël si Shqipëria, shumë gjëra merren vesh kollaj, falë lidhjeve të shumta farefisnore e miqësore e falë gjithashtu kurreshtjes shpuese shqiptare për të zhbiriluar ato që tjetri mundohet t’i fshehë. Vërtet që sot janë rritur mundësitë për të fshehur zullumet e prapësitë e thënë troç, deri allishverishet e hajdutllëqet. Kjo dihet që ka banka e llogari jashtë shtetit apo edhe brenda po me emra të tjera, ndrrime me gjasme pronësish e dhjetra makinacione të tjera kamufluese për një pasuri që nuk e ke vënë me djersën tënde por ke shitur shërbimet e postit të shtetit. Por i ziu njeri ka edhe një hall tjetër: ai nuk mund të rrojë dot në këtë gjendje gjynafqari. Lezeti e do që atë që ka marrë me nder a pa nder, ta nxjerë e rrëfejë në mexhlis. Se a do t’ja vlente përshembull të kesh një orë 15,000 dollarëshe e ta mbash nën dyshekun që fle. Pse të duhet ajo, mos vallë që t’i përgjigjesh gruas natën kur të pyet sa është ora? Jo, ajo të duhet që të ta shohin të tjerët që e ke ti atë në dorë. Mirpo këtu fillon kontradikta. Sepse ja beh papritmas ky zoti Kokalari apo ndonjë tjetër që s’i rri b... rehat dhe na kerkon të vërtetojmë origjinën e kësaj ore apo të tërë koleksionit. Ah sa e koklavitur është kjo bota njerëzore!

Shakaja bëhet më e lezeçme kur merr vesh se zoti Mediu është nga më të këputurit politikanë shqiptarë. Ai ishte deri së fundi pa shtëpi dhe atë që ka tani, e ka me kredinë që vazhdon ta lajë. Mjerë ai! Por nga ana tjetër, zoti Mediu është me profesion gjeolog dhe ai e di mirë vlerën e metaleve e gurëve të çmuar.

Por le ta analizojmë qoftë përciptazi karrierën e këtij ministri. Në krye të herës, ai ju qas një partie që sigurisht nuk e kishte krijuar ai. Arriti të çajë në të falë shkathtësive të veta, duke mënjanuar e hedhur poshtë si ballast shumë nga bashkëpunëtorët e tij në parti me qëllim që balloni i tij të ngjitej përpjetë. Manovroi më të majtë e më të djathtë në krye të një partie që u vetëshpall kampione e kthimit të pronave, që duke qenë republikane bashkëpunoi ndonjëherë edhe me monarkistët dhe që punën e pronave e harroi sapo u bë pjesëtare në qeveri. Dhe të mendosh se pas kësaj partie, ashtu si edhe pas partive të tjera vogëlushe, po t’u besosh rezultateve pa Dushk, a janë a s’janë 10-15 mijë shqiptarë. I bukur përfaqësim!

Këto janë paradokset e qeverisjes së sotme shqiptare, kur një ish gjeolog kryeson ministrinë e mbrojtjes, një tjetër ish gjeolog, me tre diploma universitare e katër kalamaj, kryeson atë të kulturës (se si ka arritur ky i shkreti të marrë në dhjetë vjet tre diploma e të bëjë katër kalamaj, një zot e di!) për të mos shkuar më tej te xhuvelëritë e tjera. Dhe kjo vetëm e vetëm se është pazari politik dhe jo ai profesional apo intelektual që vendos në ngritjen e qeverisë. Eshtë kjo që të njëjtët fytyra i sheh të hidhen sa nga një ministri te tjetra me vite e vite si majmunët në degët e pemëve prapa rrjetave të një parku zoologjik.

A do ta mbronte dot siç duhet Shqipërinë një i tillë ministër mbrojtjeje në një ditë rrezikzezë? Vështirë ta thuash këtë. Gjithsesi, edhe një ushtari të thjeshtë shqiptar atje në Irak apo Afganistan, në një çast kur veshët nuk i dëgjojnë krisma dhe është në prehje apo jashtë rrezikut, duke dëgjuar për orët e ministrit të tij të mbrojtjes do t’i vinte gjyç e do të vriste mendjen se pse është dërguar ai atje të luftojë për lirinë e të tjerëve kur në vendin e tij korrupsioni s’lë askënd të jetë i lirë me të vërtetë.

Zbulimi i zotit Kokalari është vetëm një vrimë e zezë në kozmosin mbushur me vrima të zeza të jetës politike shqiptare. Thonë që vrimat e zeza janë gllabëruese të materjes falë gravitacionit jashtzakonisht të madh që kanë. Politika shqiptare është një e tillë. Ç’mbetet të përpijë tjetër nga Shqipëria përveç vetes së saj?

Botuar në Gazeta Sot, 30 shtator 2006