MJAFT - pema me fruta

Një fjalë e urtë thotë: Pemës me fruta i shtihet me gurë. Pemëve pa kokrra s’ua ka ngenë njeri. E pra, të shkon mendja se MJAFT është pemë frutore dhe bile me frute të pjekur e të shijshëm gjersa shumë nga ata që shkojnë (shpesh herë, pa punë) nën të i shtien me gurë se mos përfitojnë ndonjë frut prej saj.

Atmosfera e ndezur luftarake që karakterizon luftën e ideve e të opinioneve në Shqipëri është simbiozë e gjendjes kurdoherë inkadenshente të mendjes shqiptare që, ashtu siç nxirrte dje (ndonjeherë edhe sot bile, kur gjen rastin) koburen nga brezi dhe e shkrepte për një gjysmë fjalë apo shikim, ashtu nxjerr lapsin prej analisti, politologu (siç thotë një mbiemër drufrutor) apo opinionisti dhe të bën gjëmën që të mos dish ku të futesh. Ajo që të bie në sy është lufta brenda brezit. Eshtë e natyrshme që një lëvizje si MJAFT të mos i pëlqente ta zëmë, ca brezave të barrikaduar në skalionet politike me frikën se ata do të qenë shpejt a vonë që do t’i përzinin nga këta skalione që mbajnë erën e njohur të moçalishteve. Por MJAFT luftohet edhe nga vetë brezi i MJAFT. Dhe kjo është e çuditëshme. Ç’është e vërteta, ajka e këtij brezi të ri e vital i 25-35 vjeçarëve të sotëm, pati mundësinë të shkollohej plotësisht apo pjesërisht jashtë vendit. Gjeografia e shpërndarjes është e përbotëshme, nga Kalifornia në Malajzi, nga Libia në Norvegji. Të gjithë mund të quhen me mastera e doktoratura jashtë. Po jo gjithshka “jashtë“ është e vlefshme. Ajo që një shahist i njohur i tha mikut të tij: unë mund të ta mësoj shahun por nuk të mësoj dot si të mendosh, ka një të vërtetë të madhe. Pra, jo të gjithë ç’vinë nga “jashtë“ vlejnë për t’u mbajtur si nga “jashtë“. Ndryshe nuk ka si spjegohet ai inat e mllef që vihet re te një pjesë syresh kur i turren MJAFT, një organizate me djem e vajza të moshës së tyre që kanë ndërmarrë një mision të ndershëm e qytetar.

Cilat janë argumentat kundër MJAFT? Organizata qënka anëmbajtëse në gjykimet, i bie njërës palë dhe kursen një tjetër; ajo nuk merrka mendimin e qytetarisë zëdhënëse etë cilës pretendon se është; pushteti i saj vjen nga komuniteti ndërkombëtar (?!). Shumë nga këto argumente i përdor në një lojë fjalësh të paskrupullt zoti Drufrutor në disa shkrime të vetat. Në skenën tonë publike, që është e mbytur me bizantinizma arrgumentative, siç thotë ky autor në një nga shkrimet e veta, ai vetë bën kllounadën më të pashembullt eklektike. Le të ndalojmë në nja dy nga idetë e tij.

Në qoftë se MJAFT përfaqëson lëvizjen qytetare, atëhere u dashka të bëjë plebishit e të pyesë në çdo rast këtë lëvizje për çdo problem që ngre. Por së pari, MJAFT nuk është lëvizja e vetme qytetare në Shqipëri. Ka me dhjetra organizata e OJQ të tjera që bëjnë kush më shumë e kush më pak këtë gjë, pra marrin përsipër të përfaqësojnë mendimin qytetar. Këtu nuk ka asgjë të keqe. Nga ana tjetër, MJAFT nuk është parti që të respektojë anëtarësinë apo elektoratin e vet. Ajo ngre ato probleme që mendon ajo se duhen ngritur dhe pesha, koherenca, konseguenca dhe mënyra se si i ngre këto probleme përcaktojnë edhe pëlqimin apo mospëlqimin ndaj saj, popullaritetin apo zhgënjimin. E nga na u përcaktoka ky popullaritet? Zoti Drufrutor nuk ka shumë besim tek sondazhet. Por është fakt se njerëzit në Shqipëri janë të lodhur nga gërrmërret politike. Qofshin xhaketa e kasketa të vjetra me lëfyte të rinj, qofshin luftëtarë të rinj fringo, ardhur nga shkollat e përtejdetit me dyfekët e vjetër me gjalmë, lojtarët e sotëm politikë në Shqipëri ta shpien mendimin deri në kufijtë e një nauzeje lemeritëse. Njerëzit pra kanë më tepër besim tek ca të rinj e të reja entusiastë të MJAFT, po aq të ditur e të shkolluar (në mos më shumë) sa shokët e tyre që kanë hyrë në politikë, se sa tek deputetët, ministrat e të gjithë qeveritarët apo edhe opozitarët që mbajnë anën tjetër të tavës politike.

Ajo ku gabon rëndë zoti Drufrutor është inati që ai ka se pse pushteti i MJAFT vjen nga komuniteti ndërkombëtar. Këtu shfaqet fare açik, një karakteristikë e ndyrë shqiptare: e vërteta për ne të fisit dhe e vërteta për ata jashtë fisit, bëjmë sikur jemi dakord, dhe u nxjerrim gjuhën mes nesh. Nuk ka dy të vërteta në këtë botë zoti Drukajsia. Ka vetëm një të vërtetë, një të bukur, një të lartë, një hyjnore. Dhe kjo është si për ne ashtu dhe për “ata” pra për komunitetin ndërkombëtar. Në qoftë se ky komunitet e mbron dhe e përkrah MJAFT, kjo do të thotë se MJAFT duhet mbrojtur e përkrahur. Sepse janë ata që po na mësojnë demokracinë ty dhe mua o zotni. Ndaj lëri pelivanllëqet politike e gazetareske dhe hiq dorë nga teoritë konspirative që i kemi aq për zemër ne shqiptarët. Problemi që ngre sot MJAFT për kazinonë në mes të Tiranës, nuk është një llaf goje, një gjë e vogël. Ç’qënkan ato gjëra më të mëdha se kjo që thua se na paske ngritur ti more zoti politolog?

MJAFT mund edhe të gabojë, të manipulohet e te dalë nga udha e vet më tej. Ku i dihet. Po pse të bejmë Kasandrën? Sot për sot MJAFT është një organizatë që përpiqet të mësojë shqiptarët (edhe veten e tyre) si dhe pse duhet të luftojnë. Dhe kjo nuk është pak e vlen për t’u respektuar.

(Botuar në Koha Jone, 4 dhjetor 2005)