Fjalë për Sagitën

Shpesh herë kur mendoj e shkruaj për hallet e problemet e vendit tim të lindjes e mendoj se kur do të jetë ai një ditë pa këto halle e probleme, më shkon mendja te Sagita e brezi i saj dhe them se është ajo me shokë e shoqe që do ta bëjnë më të mirë një ditë jetën në Shqipëri.

Unë nuk e njoh Sagitën. Apo më mirë, e njoh vetëm virtualisht. Flasim ndonjëherë me e-maila e këmbejmë mendime për gjërat. Kam parë vetëm fotografitë e saj në internet, me buzëqeshjen e saj të mençur e të matur. Në Berkli, ku unë jetoj tani, ka ende mjaft që e njohin atë. Ajo ka studjuar këtu, në Universitetin e Berklit pak vite më parë në degën e ekonomiks dhe me natyrën e saj të dashur e të çiltër bëri plot miq, shokë e shoqe me të cilët nuk harrohet kurrë.

Në vitin 1999 kur nga grup shtetasish amerikanë të interesuar dhe mjaft të motivuar, së bashku me një grup studentësh nga rajoni i Ballkanit që studjonin në Shtetet e Bashkuara, krijuan Lidhjen Rinore të Ballkanit (BYL), Sagita bashkë me Erionin e Kujtesën qenë bërthama e këtij projekti. Në numrin e 29 tetorit 2001 të "Rregjistrit të Kongresit", anëtari i Kongresit të SHBA, Tom Lantosh, anëtar i Komitetit për Marrëdhëniet Ndërkombëtare në Kongres, përgëzoi Institutin e Drejtuesve të Lidhjes së të Rinjve (YLLI) 2001 të zhvilluar në Kosovë, duke përmendur aftësitë dhe arritjet e jashtëzakonshme të udhëheqësve të këtij projekti rinor.

Që atëherë, BYL u është përgjigjur nevojave të fëmijëve dhe të të rinjve në rajonin e Ballkanit të shkatërruar nga lufta nëpërmjet ekipeve të shërimit prej traumave, iniciativave artistike ndër-etnike e kampeve për drejtuësit e rinj dhe gëzon një reputacion të respektueshëm e me përvojë të qëndrueshme në çështjet e të rinjve në rajon. Në veprimtaritë e zhvilluara vite me rradhë në Tiranë, Kosovë e mbarë Ballkanin, Sagita Muço u shqua për punën e saj të devotshme e me pasion.

Edhe kur mbaroi studimet dhe me reputacionin e universitetit të kryer mund të punësohej fare lehtë në SHBA, Sagita rendi drejt Shqipërisë. Punoi atje e gjallë dhe e palodhur si një nga aktivistet e para të lëvizjes MJAFT. I ra anembanë vendit dhe organizoi bashkë me shokët e shoqet e saj mjaft veprimtari që synonin bërjen aktive të të rinjve në problemet sociale, ngritjen dhe trainimin e drejtuesve të rinj qytetarë dhe ndërgjegjësimin e publikut për të ngritur zërin për probleme e halle të ndryshme që politika në vend t’i zgjidhte i zvarriste e i komplikonte.

Sagita studjon tani për mastër të mardhënieve ndërkombëtare në shkollën Kenedi të Universitetit të Harvardit në SHBA. Dëshira e saj është të udhëtojë e të shohë vende e njerëz dhe të marrë pjesë në zgjidhjen e halleve e problemeve të tyre. Tani së fundmi, ajo më shkruante se është me një internship në Afrikë. Me kompletimin e masterit, ajo ka në edukimin e saj atë që rrallëkush e ka, çiftin e dy universiteteve nga më të mirët në botë.

A bën pjesë Sagita në dukurinë e “rrjedhjes së trurit”? I ka ikur ajo vallë Shqipërisë? Nuk e besoj. Ajo u shkollua jashtë vendit në shkollat më të mira të botës dhe kontributin e saj e solli edhe në vendin e vet e do ta sjellë me siguri edhe në të ardhmen. Vajzat e djemtë si Sagita Muço, janë njerëzit e rinj të Shqipërisë së re. Konceptet e tyre të patriotizmit nuk kanë të bëjnë shumë me kufijtë shtetërorë. Ata janë qytetarë të Shqipërisë sa ç’janë të botës mbarë. Janë bartës e mbarështrues të kulturave e dijeve që transformojnë për mirë opinionet e shoqëritë. Shpesh herë ndodh që ata mërziten nga që u duket se u shkon dëm ajo që bëjnë, pasi vendi i tyre hiqet osh e zvarrë në bisht të proceseve të përparimit, se ka përsëri shumë fjalë e pak punë, se ka korrupsion e demagogji, egoizëm e mungesë profesionalizmi, politizim të paskajshëm e përfitime nga politika. Por kjo mërzitje është vetëm një çast apo pak çaste. Ata e dinë që lufta për kulturën e re që sjellin nuk është e lehtë. Dhe i futen përsëri asaj. Sepse dinë më kryesoren: që ata do të fitojnë.

(Botuar në gazetën Albania, 28 korrik 2007)