Janë vallë komunistët patriotët e vërtetë?

Edhe sot e kësaj dite shumë nga nostalgjikët e periudhës komuniste kur vjen fjala, tundin kokën e thonë : "Ishte si ishte Enver Hoxha po patriot ishte ama. Shqipërinë e donte me shpirt dhe të gjitha trojet ku banonin shqiptarë... " Si shumë e shumë të tjera kjo është thjesht një bisht spërdredhës i hidrës së propagandës së pështirë komuniste. Enver Hoxha as e donte e as që i bëhej vonë për Shqipërinë e shqiptarët. Ai donte vetëm veten e tij dhe mbretërinë e vet ngritur brenda diktaturës së proletariatit. Kushdo që ja kërcënonte ato, ai e shpallte armik të idealeve komuniste. Është detyrë e historianëve të nxjerrin në pah arsyet e shkaqet se pse i interesonte atij të theksonte patriotizmin dhe pse i duhej të bënte këtë apo atë lëvizje politike që e hiqte si patriotike. Me dy fjalë, logjika është shumë e thjeshtë: patriotizmi ishte izolim i vendit që aq shumë e dëshëronte një udhëheqës paranojak e mediokër si Hoxha. Parimi i lashtë romak: më mirë i pari në fshat se i dyti në qytet, vlen edhe këtu.

Puna është që me ardhjen e demokracisë në Shqipëri shumë komunistë e ish komunistë e akaparuan patriotizmin si një ide shpëtimtare, si një copë dërrasë mbetur nga kaikja e mbytur e diktaturës për t’u shpëtuar dallgëve e për të dalë në stere. Shumë nga ta janë sot patriotët më të flaktë. Ata edhe pse nuk dalin hapur kundër Evropës e Amerikës, pëshpërijnë nën zë e thonë ndonjë batutë ironike kundër tyre, s’ju ndahet shpirti nga Rusia e thonë ashtu si kot, ëhë është fuqi e madhe ajo, ja ka frikën Amerika. Janë ata që thonë se fajet për të gjitha të këqiat tona na i kanë greku e serbi, ata që rrëmojnë nëpër bykun e tyre të injorancës për të gjetur të veçantat e kombit shqiptar: gjuha, më e lashta në botë, besa, më e madhja në botë, trimëria, më e shkëlqyera në botë, kultura, gjithashtu më e larta në botë.

Po të mos besoni, shihni shkrimin e zotit Koço Danaj në Panorama të 24 janarit. Ky ish aparatçik i vjetër i nomeklaturës komuniste e ka flakur prej kohësh setrën e militantit të diktaturës mëmë dhe ka rrëmbyer dyfekun me gjalmë të pseudopatriotizmit. Në fund të shkrimit, ai që deri dje donte ta bënte komunizmin të përbotshëm dhe këndonte bashkë me korrin e Operas "Internacionale do të jetë bota e re... " tani hedh parullën : "Poshtë internacionalizmi, rroftë Shqipëria ! " Shumë mallëngjyes ky shkrim i zotit Koço. Ai analizon në të nacionalistët serbë të Partisë Radikale të Shesheljit dhe del me konkluzionin se sa më me krenari e fodullëk të sillesh, aq më shumë ndere e lehtësi të bën Evropa. Pra, zoti Koço i mëson shqiptarët: Oburra, bëhuni si patriotët e Shesheljit e dilni kundër Evropës e Amerikës. Aferim zoti Koço! Edhe ai Hoxha yt ngjallet lugat e ngrihet nga varri me këtë thirrjen tënde mallëngjyese e të përqafon me mall.

Po pse o njeri, domethënë ti thua që bëkërkan mirë që sillen ashtu ata gjoja patriotët serbë? A nuk e di ti se ata janë turpi e këllira e Serbisë që ja kanë zënë asaj kokën me derë (apo derën me kokë, si të duash) e s’ja lëshojnë? Ata janë kasketat e vjetra të Millosheviçit, siç janë edhe këtu tek ne ato kasketat e qeleshet e vjetra të Enverit e Ramizit. Atje ata janë me fat se kanë ende shumicën e votuesve, po këtu tek ne janë bërë kashtë e koqe e janë shpërndarë nëpër partitë e shumta.

Është mëndjeshkurtësi e përtej mëndjeshkurtësisë të thuash se fajin për mossukseset e udhën tonë kërmillore drejt Evropës e ka mendimi globalist, globalistët shqiptarë. Çfar sy të tjerë duhen për të parë se fajin na e ka vetja jonë, politika jonë, politikanët tanë, votat tona për ta dhe mbi të gjitha mentaliteti ynë i dembelizmit patriotik me të cilin mbushim kafenetë dhe forumet e internetit.

Nuk është puna t’i biesh dërrasës së gjoksit e të thuash "Rroftë Shqipëria ! " Patriotizmi i vërtetë nuk do thirrje e histerira. Boll me metodat e vjetra me të cilat mallëngjente njerëzit propaganda komuniste. Mos vallë nuk e duan Shqipërinë ata mbi 1 milion vetë që kanë ikur prej saj? Mos vallë ti që ndëjte aty e do më shumë atë? Po nga ta dimë se ti nuk je aty nga halli? Apo se fiton më shumë e më mirë aty me metodat e reja të komunizmit kapitalist apo të kapitalizmit komunist? Jo o këngëtar i vjetër i propagandës komuniste. Edhe ata që kanë ikur e duan Shqipërinë, por duan edhe familjet e tyre, jetët e tyre, botën të gjithë. Mos do ti që të mbyllemi e të hamë bar siç na thoshte ai Hoxha i shpifur dhe t’i bëjmë me duart tona brenda atij një pëllëmbe vënd të gjitha që nga gjilpëra e deri te traktori?

Asgjë e keqe nuk i vjen Shqipërisë nga globalizmi. Ka vetëm përfitim. Nuk ka nevojë sot të mallëngjesh shqiptarët që të rrëmbejnë “pushkën e gjatë“ e të dalin kufijve. Ato i mbron NATO ku ne duam të hyjmë, i mbron gjithë bota e përparuar dhe sigurisht i mbrojmë edhe ne të gjithë po të jetë nevoja deri kur ato kufij të jenë. Se nuk do të jenë edhe shumë kohë. Sepse po shkuam me mendje ndryshe nga kjo, kot që themi se duam të shkojmë në Evropë. Në Evropë sot shkohet me tren apo me makinë që nga cepi më perëndimor i Portugalisë deri tej në lindje, në kufi me Rusinë dhe nuk sheh gjëkundi ndonjë piramidë, portë apo roje kufiri. Kështu duam ne që të jetë Shqipëria brenda Evropës dhe kështu do të jetë do apo s’do ti. Gjuha e kultura shqipe e ka kaluar provën e zjarrit: qindra vjet nën pushtime të huaja, gati një shekull të tërë nën diktaturat feudale e komuniste që u përpoqën ta shterpëzojnë e t’i mësojnë gjuhën e drunjtë. Pra nuk ka asnjë rrezik që ajo të asimilohet por vetëm do të shkëlqejë e ndritëshme, e bukur e modeste bri kulturave të botës me të cilin bëjnë së bashku një qiell që është i njëjti për çdo Homo Sapiens.

(Botuar në gazetën Sot, 29 janar 2008)